Preparaty układowe (systemicznie) - wnikają do rośliny i krążą w niej wraz z sokami. Niszczą grzyba znajdującego i rozwijającego się w roślinie. Działają do ok. 2 tygodni po zabiegu, także w nowych przyrostach roślin.

Preparaty tego typu stosuje się je w pierwszych dwóch zabiegach podczas szybkiego przyrostu młodych części roślin. Nie jest zalecane dalsze i częstsze ich stosowanie z uwagi na niebezpieczeństwo powstawania odporności u form patogena. Dlatego sięgając po preparaty o działaniu systemicznym, należy każdorazowo wykorzystywać substancje czynne z różnych grup chemicznych.

Przykładami substancji czynnych o działaniu systemicznym są: benalaksyl-M, chlorowodorek propamokarbu, propikonazol, protiokonazol, metalaksyl, sedaksan, tiofanat metylowy.

Preparaty wgłębne (translamiralne) - działają w miejscu naniesienia, wnikają do rośliny, nie przemieszczają się do nowych przyrostów roślin. Niszczą grzyba, nawet gdy zakażenie rośliny nastąpiło 2-3 dni przed zabiegiem.

Preparaty tego typu stosuje się w pełni wegetacji, chronią także rośliny w warunkach występujących opadów deszczu. W przypadku stosowania preparatów wgłębnych także należy unikać wykorzystywania w zabiegach ochrony tej samej substancji czynnej.

Przykładami substancji czynnych o działaniu wgłębnym są: bentiowalikarb, cymoksanil, dimetomorf, fenamidon, fluopikolid, prochloraz.

Preparaty kontaktowe (powierzchniowe) – tworzą barierę dla grzyba. Nie wnikają do rośliny, nie mają zdolności niszczenia grzyba wewnątrz rośliny.

Skuteczne chronią do ok. 7 dni przy dokładnym pokryciu liści, uniemożliwiają kiełkowanie zoospor, przez co zapobiegają zakażeniu rośliny. Preparaty o działaniu kontaktowym mogą być często wykorzystywane, stosuje się je w pełni wegetacji, oraz kiedy rozwój części nadziemnej roślin jest już zakończony.

Przykładami substancji kontaktowych są: ametoktradyna, chlorotalonil, cyjazofamid, difenokonazol, fluazynam, proquinazid, mankozeb, zoksamid.

Substancje czynne fungicydów
W przypadku fungicydów czas, jaki jest zazwyczaj potrzebny, do pełnego pobrania przez roślinę oscyluje w granicach 2 godzin. Taki właśnie czas potrzebny jest w przypadku najpopularniejszej strobiluryny – azoksystrobiny. Podobnie w przypadku triazoli – 2 godziny możemy przyjąć w przypadku tej grupy chemicznej, i najczęściej stosowanego tj. tebukonazolu. Jednak w przypadku np. protiokonazolu, który de facto jest w tym roku (po wycofaniu epoksykonazolu) bardzo popularnym komponentem w zabiegach T-2, niektóre źródła mówią o czasie nawet 4 godzin.

Pamiętajmy, że ochrona to nie wyścigi. Mimo, że czasem musimy ryzykować, to jeśli prognozy są optymistyczne, zaczekajmy chwilę z zabiegiem. Ochrona za dużo kosztuje.. Co jednak ważne – nie jest tak, że jeśli zjeżdżamy z pola, bo np. przyszła mżawka, to zabieg nie ma totalnie żadnej skuteczności. Część substancji została wcześniej wchłonięta, część z lekkim deszcze będzie jeszcze pobierana przez roślinę. Problem polega na tym, że wówczas nie jesteśmy w stanie ocenić, jak bardzo skuteczna była taka ochrona.


Farmer.pl - Google News https://www.farmer.pl/produkcja-roslinn ... 07180.html