Informacja o mrozowytrzymałości kultywaru - 'Magdalenki' z Leszna świadczy o tym, że klimat południowej Wielkopolski pozwala na uprawę krzewów z rodziny Vitis vinifera bez okrywania, zwłaszcza w ogrodach i przy ścianach. Krótkotrwały spadek temperatury do -25 st. C nie uszkadza dobrze zdrewniałych, wieloletnich krzewów. Wiemy, że jeszcze więcej potrafi wytrzymać 'Riesling'. Niemniej, 'Magdalenka Andegaweńska' jest zaliczana do winifer najbardziej wytrzymałych na mróz spośród straszych odmian. Dlatego dawniej dość często uprawiano ją w polskich ogrodach, pomimo obecności zdrobniałych jagód w gronach.

Warunki polowe jednak znacząco odbiegają od tych które zapewnia mur (nawet nieogrzewanego w zimie domu). Z moich obserwacji wynika, że przy temperaturach nawet w granicach -30 st. C (notwanych w danej okolicy) rzadko dochodzi do przemarznięcia całego pnia krzewu rosnącego przy murze. Wiele Chrupek, Magdalenek i innych odmian całkiem nieźle przeżywa takie podkarpackie zimy. Jednak już krzewy wyrosłe z pędów pobranych z takich krzewów zdecydowanie nie wykazują takich właściwości w warunkach polowych. -24 st. tej zimy niszczyło już cały pęd lub bardzo poważnie uszkadzało łyko ( http://www.winogrona.org/forum/odmiany/test-pakow-na-przemarzanie-t7406-90.html#p123443). Tak, więc raczej nie należy wyciągać tak daleko idących wniosków. U mnie Magdalenka (i to ta z krzewu który masz u siebie i którą prezentowałeś we wcześniejszym poście) nie wykazała odporności większej niż najmnie odporna Chrupka złota (krzew mateczny tej Magdalenki rosnący przu murze starego domu w Jaśle zresztą też zmarzł - ale to akurat sytuacja dość wyjątkowa, bo zdarzyło mu się to pierwszy raz od chyba 2004 r.)

No to się wątek ożywił. Rzeczywiście zbyt pochopnie oceniłem mrozowytrzymałość 'Magdalenki Andegaweńskiej'. W warunkach wyżynnych i podgórskich bezpieczniej jest ją okrywać na zimę, nawet pod ścianami. Tak zamierzam czynić w przyszłości - czyli okrywać krzew tej odmiany przed nadejściem mrozów.
Dziś postanowiłem w końcu spróbować owoców z grona odmiany 'Triumf'. Stwierdziłem, że jagody tej odmiany są rzeczywiście bardzo słodkie i soczyste, o czym wspominali autorzy opisów ampelograficznych w przeszłości. Charakteryzują się prostym smakiem, kwasy są słabo wyczuwalne.
Masa degustowanego grona (spod folii) wynosiła 70 g (fotografie poniżej). Rozmiary jagód w gronie były zróżnicowane: największe miały około 17-15 mm średnicy, najmniejsze około 10-12 mm. W jagodach były bardzo drobne pestki, przeważnie dwie w jednej jagodzie. Niestety kilka jagód (co widać na zdjęciach) pękło w trakcie dojrzewania i zaczęło gnić. W miejscach pęknięć pojawiły się ślady szarej pleśni. Grono to nie było jednak opryskiwane preparatami chemicznymi.

Tu miałem na myśli krzewy niechronione chemicznie i nieokrywane. Większość starych krzewów V. vinifera u mnie na Pogórzu rośnie sobie przy starych niezamieszkałych już domach. Tak naprawdę znam tylko 2 krzewy (Magdalenka Królewska i Chrupka Złota) którą właściciele okrywają na zimę.

Tym razem wracam do drugiej, młodszej odmiany Ignacego Urbańskiego. Poniżej zamieszczam skany liścia 'Jadwigi' z lipca br. Może w przyszłym roku ujrzę na moim jedynym krzewie tej odmiany jakieś kontrolne grono? Roślina ta rozwija się całkiem dobrze w tym sezonie, nie została jeszcze zaatakowana przez choroby grzybowe (zaliczyła jak dotąd 3 opryski profilaktyczne).

Dla porównania zdjęcia gron "triumfopodobnej NN". Grona na krzewie nie są reprezentatywne - zostały przetrzebione deszczami podczas kwitnienia i gradobiciem - cechą dość charakterystyczną są wiotkie i dość długie łodyżki w gronach. Grono odcięte pochodzi z miejsca osłoniętego pniem i elementem konstrukcji jest bardziej reprezentatywne, dojrzewanie w tym roku jest późniejsze o prawie dwa tygodnie (być może jest to spowodowane regeneracją uszkodzeń gradowych przez krzew - mogłem usunąć połowę gron, błąd - ale nie wyglądało na to, że krzew będzie przeciążony). Dodatkowe spostrzeżenie - słabe drewnienie łóz chyba potwierdza moje przypuszczenia.

Trochę historii. Również wzmianka o Triumfie Urbańskiego.
http://winnetradycje.wordpress.com/

Rzeczywiście, materiał zauważony przez Kyńka jest bardzo ciekawy i różnorodny. Wypływa coraz więcej informacji o zasłużonej placówce - szkole ogrodniczej w Koźminie Wielkopolskim oraz winnicy należącej do tej placówki. Już kiedyś wspominano w tym wątku o cennikach roślin z lat trzydziestych ubiegłego stulecia, wydanych przez koźmińską szkołę ogrodniczą. Opublikowano w nich spisy odmian i ich krótkie charakterystyki. Znalazły się tam też informacje o odmianach I. Urbańskiego: 'Triumfie' i 'Jadwidze'. W materiale pod adresem: http://winnetradycje.wordpress.com/ wspomniana jest też tajemnicza odmiana 'Julianna' (w sprawozdaniu Wielkopolskiej Izby Rolniczej z 1927 r.), którą przypisuje się również I. Urbańskiemu.
'Triumf' w omówieniu pochodzącym z czasopisma "Bluszcz" z 1927 r. został zaliczony do odmian bardzo wczesnych, dojrzewających w Wielkopolsce pod koniec sierpnia. Zapewne dojrzewanie to miało miejsce pod ciepłą ścianą, niemniej jest to rzeczywiście kultywar wczesny. Jego dużą zaletą jest też - co stwierdzam na podstawie własnych obserwacji - wczesne drewnienie latorośli. Cecha ta miała chyba kluczowe znaczenie w upowszechnianiu tej odmiany na północy naszego kontynentu (Skandynawia, Estonia). Przypuszczam też, że jest 'Triumf' jak na odmianę z grupy Vitis vinifera dość wytrzymały na mróz.

Jadwiga, Tryumf (Estonia), Kultywar (Leszno)

_________________
Pozdrawiam Zbyszek B

Pięknie roślinki wyrosły u kolegi ZbyszkaB pod folią z wątłych sadzoneczek - co widać na wyżej opublikowanych zdjęciach. W przyszłym roku pewnie już będą kontrolne gronka? Widać tu dobroczynny wpływ tunelu foliowego. A jak drewnieje 'Triumf' na Mazowszu w tym sezonie?

Poniżej zamieszczam skany kilku jesiennych liści odmiany I. Urbańskiego 'Jadwiga'. Liście te - już przebarwione - opadły z krzewu pod koniec października. Krzew rośnie przy ścianie i nadal jeszcze część liści zieleni się. Liście starych odmian z grupy Vitis vinifera są stosunkowo odporne na przymrozki jesienne - bardziej niż mieszańce z udziałem Vitis labrusca.

Zauważyłem właśnie, że stare odmiany na domach wiejskich mają jeszcze zielone, natomiast część winorośli działkowych , zapewne o jakich pisze Kolega, ma już zważone liście lub je zrzuciła.

Tak, miałem na myśli "działkowe" labruski, ale też wszystkie inne mieszańce np. 'Biankę', 'Aurorę', 'St. Croix', 'Regenta' i wiele innych. Przy ścianie mojego domu na krzewie 'Triumfa' (z Estonii) mam jeszcze dziś - 1 listopada - część zielonych liści. Na innych krzewach, rosnących obok przy tej samej ścianie, już liści nie ma, bo opadły ('Muskat Bleu', 'Iza Zaliwska', 'Alden', 'Agat Doński').
Ignacy Urbański, selekcjonując swoje odmiany, prawdopodobniej zwracał uwagę na ich dobre drewnienie i względną odporność liści na jesienne przymrozki. Moim zdaniem, winorośl europejska ma nieco odporniejsze liście na jesienne przymrozki niż mieszańce z udziałem Vitis labrusca, Vitis amurensis i Vitis riparia. Zjawisko to obserwuję już od kilku lat w moim siedlisku.

Dlatego uważam ze stanowczością osła , że w danym rejonie warto uprawiać to, co rośnie od dziesięcioleci. Zaaklimatyzowane, dobrane i sprawdzone.

przeglądając rodowody Alberta Seibela natknąłem się na pochodzenie Triumph
może to ten triumf o którym tak głośno ostatnio
Jest to jeden z rodziców Seibel 2679
Może jest to krzyżówka Chesselas Mosque i Concorda a może tylko zbieżność nazw.Potomstwo jak wiemy może mieć cechy genetyczne jednego rodzica.
http://chateaustripmine.info/Breeders/SeibelA.htm