I znowu Jurku b ciekawie piszesz
.
Widze, ze przeszlismy podobna droge, od zaakceptownia zadania RM ze najlepiej 70 cm do ewolucji ze jednak raczej 30 cm
:D:D
Pomimo mojego b skromnego doswidczenia zwłaszcza na Twoim tle pozole sobie powiedziec, ze zgadzam sie z Toba w 100%, takze w kwsestii Macka, ze zalety niskiego prowadzenia w klimacie Wroclwia nie musza juz tak znowu zdecydowac o jego wyborze. Z tym ze temat jest zlozony, a odpowiedz ze np. w Warszawie najlepszy pien to 30 cm jest b uproszczona. Bo po co to odmianom wystarczajaco wczesnym i odpornym, ktore tak czy siak dojrzeja, a na zime ich nie bede okrywal ? ?
W klimacie Radomia zdecydowalem sie na pewien kompromis, odmiany mieszancowe wykazujace jakas tam co najmniej podwyzszona odpornosc typu Iza, Bianka, Muskat O, sadze na pniu srednim ok 70 cm - ich nie bede okrywal , Marszalka w formie wiszacej a vinifery i deserowce na pniu niskim z tendencja do raczej ramon wieloletnich niz formy Gouyota - te okryje w wiekszosci. No jest jeszcze open lyra ale juz nie chce mieszac
:D. Wszystko zorganizownaie w rozsadne ( ?) kwatery po ok 20 sztuk.
Jurku przyklad, ktory podales z takimi mrozami w pazdzierniku jest jednak dosc skrajny - choc moze nie dla CIebie. Faktycznie wyobrazam sobie taka sytuacje, ze latorosle drewnieja od dolu na kilkanascie cm a reszta, cała gora przy takich mrozach jest totalenie przemrozona juz w pazdzierniku, zatem mamy jeszcze jeden plus dosc niespodziewany.
Nie rozumiem czemu to vinifera ma miec pien do 30 cm? Czym ona tak sie rozni od innych odmian w tym mieszancow? Generalnie ze odpornosc na mrozy mala??
POZDR K
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
News 
Site map 
SitemapIndex 
RSS Feed 
po prostu zostanę on-line wychodząc.
bo zdecydowałem się na wyższe prowadzenie krzaków (gujot na podwójnym pniu o wysokości 90cm). I niech ktoś mi jeszcze powie coś złego na temat wysokiego prowadzenia krzaków 
Niestety (a może raczej - nareszcie!) musiałem podjąć decyzję o wysokości pnia. Co do formy prowadzenia nie było dylematu, bo od początku chciałem dwuramiennego Guyota na pniu pojedynczym. Jedyną modyfikacją jest system wyprowadzania czopków zastępczych opublikowany przez francuskiego ogrodnika J. I. Prata, z jedną wspólną trzypąkową łozą na przyszłoroczne ramiona i czopek zastępczy. Natomiast w kwestii wysokości długo nie mogłem się zdecydować. W końcu usłuchałem rady R. Myśliwca, by prowadzić pień średniej wysokości, z pierwszym drutem na 70 cm. Zbudowałem nawet takie rusztowanie! Tymczasem zacząłem studiować źródła amerykańskie i kanadyjskie, z okolic najbardziej chyba zbliżonych klimatycznie do moich. A tam stoi jak wół, że maksymalna wysokość pnia dla winifer to 30 cm! Dodatkowo w międzyczasie rozwinęły się pięknie pąki w mojej winnicy i co się okazało? Znaczna ich część powyżej owych 30 cm wymarzła! I to nie zimą - najniższa tegoroczna temperatura wynosiła -19'C, ale w PAŹDZIERNIKU, kiedy nastąpił słynny ubiegłoroczny atak zimy około 23 tego miesiąca. Pokazywali wtedy piękne zdjęcia z całego Niżu Polskiego, ze śniegiem przykrywającym zielone liście. Tak też było i u mnie, tyle że pewnej październikowej nocy temperatura przy gruncie spadła do minus 16, a biedne winorośle nie zdążyły jeszcze zdrewnieć. Stąd te straty. Nie ma co prawda problemu, wszystkie pięknie odbijają od dołu, ale do pełnej formy rok stracony. Może to i dobrze. Dzięki takim doświadczeniom przesunąłem druty, najniższy na 30 cm od ziemi i zdecydowałem się na niski pień. Problem wyboru mam więc z głowy