Jak roztwór po zrobieniu podlejemy to mamy frakcje fosforanu wapnia jako pojedyncze cząsteczki. I to idzie w glebę. Tam już nie łączy się w większe frakcje jak w nawozie. Więc pod wpływem CO2 w wodzie ulega rozpadowi. Generalnie jest to bardzo dobrze przyswajalne zarówno wapń jak i fosfor.

_________________
Pozdrawiam Włodek

Fosforan trójwapniowy, z którego będzie składał się ww. "nawóz" ma bardzo słabą rozpuszczalność i nie pomoże tu nawet CO2, bo skoro najpierw kwas fosforowy (jako mocniejszy) wypiera CO2 z węglanu to jakim cudem później ten sam CO2 ma wyprzeć z jony fosforanowe
Z tego samego powodu nie stosuje się nawozów fosforanowych razem z wapnowaniem gleby, bo fosforany są wiązane w nierozpuszczalny i nieprzyswajalny fosforan trójwapniowy.

_________________
Pozdrawiam, Mietek

______________________________________________________________________
Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego faktu w słowa.
(J. Tuwim)

Pod wpływem oddziaływania korzeni i kwasów humusowych będących w glebie.

_________________
Pozdrawiam Włodek

Coś się tu nie skleja. Szybko przyswajalny to taki, ktory może być od razu pobrany przez roślinę. Możesz jakoś przybliżyć mechanizm rozkładu fosforanu trojwapniowego przez kwasy humusowe i korzenie?

_________________
Pozdrawiam, Mietek

______________________________________________________________________
Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego faktu w słowa.
(J. Tuwim)

Tak się dzieje ponieważ do gleby podajemy roztwór, a więc mamy w roztworze wolne kationy wapnia z kredy oraz związany wapń z fosforem (tego jest mniej niż wapnia) jako pojedyncze czasteczki. Wlany roztwór do gleby rozchodzi się równomiernie i nie ulega krystalizacji a to jest warunek konieczny żeby stał się przyswajalny. Kwasy humusowe, które są w glebie z próchnicy oraz kompostu wykorzystując dostępny w wodzie CO2 doprowadzają do rozpadu pojedynczych cząsteczek soli. Takie same właściwości mają korzenie większości roślin, które wytwarzają enzymy, które z kolei rozbijają cząsteczki tej soli. Nie przedstawię Ci tego w formie równania chemicznego, bazuję tu na informacjach biologicznych, że tak się to właśnie odbywa.
W przypadku kryształów taka reakcja już nie zachodzi albo jest znikoma. Metodę stosuję od wielu lat na pomidory gdzie niedobór wapnia objawia się tzw. suchą zgnilizną wierzchołkową. Taka mikstura kompletnie eliminuje ten problem a korzenie rozrastają się do niebotycznych rozmiarów i nie ma fioletowego zabarwienia liści nawet jak jest zimno co oznacza, że fosfor jest bardzo dobrze wchłaniany.

_________________
Pozdrawiam Włodek

Działając kwasem fosforowym na węglan wapnia wytwarzasz fosforan trójwapniowy. Ten związek ze swojej natury jest bardzo trudno rozpuszczalny w wodzie w związku z tym praktycznie nie uwalnia do gleby jonów wapnia, które mogłaby pobrać roślina. Przydatność tego związku jako nawozu jest bardzo mała niezależni od tego czy do gleby wlewasz świeżo strąconą zawiesinę (nie roztwór!) czy też w postaci stałej. Kości, które zbudowane są głównie fosforanu trójwapniowego potrafią przetrwać w ziemi setki lat.
Dwutlenek węgla w odróżnieniu od węglanu wapnia praktycznie nie wpływa na rozpuszczalność fosforanu wapnia.
Nie wiem skąd czerpiesz te wiadomości, ale nie mają one wiele wspólnego z prawdą.

_________________
Pozdrawiam, Mietek

______________________________________________________________________
Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego faktu w słowa.
(J. Tuwim)

Cały myk polega na tym, że dajemy kredę, gdzie wapń mamy w formie węglanu wapnia w formie niewielkich koloidów. Najpierw musi dojść do rozpadu węglanu wapnia co się dzieje pod wpływem dwutlenku węgla i wody, ale nie zachodzi szybko. Dopiero taki wapń wchodzi w reakcje z fosforem. Częściowo zajdzie to podczas mieszania roztworu, ale w niewielkim procencie. Wlewajac to do gleby mamy mamy cześć fosforanu wapnia, cześć anionow fosforu, które są dostępne dla rośliny (i to jest ten szybki efekt fosforowy dla rośliny) i cześć węglanu wapnia. Węglan wapnia ulegając dalszemu rozpadowi pod wpływem CO2 w glebie oddaję wapń, który jest dostępny dla korzeni roślin lub może związać się z fosforem jeśli jeszcze jest dostępny w glebie. Ponieważ zwykle dajemy wapnia sporo więcej niż fosforu (dla winorośli zwykle należy ustawiać pH roztworu między 6.8a 7.5 w zależności jak kwaśną mamy glebę w której rośnie winorośl), ten ostani jest wyprzedzająco pobierany przez korzenie roślin zanim węglan wapnia ulegnie rozpadowi. A więc mamy dzięki temu nawóz miksture podwójnego przeciwstawne go zastosowania. I to doskonałe się sprawdza. Dodatkowo tak jak pisałem powstały fosforan wapnia (najpierw w beczce a potem w glebie) też korzenie będą w stanie rozbić enzymami i pobrać. Patent był przedstawiany jeszcze w latach osiemdziesiątych na szkoleniach dla uprawiających pomidory, ogórki, papryki oraz winogrona w tunelach foliowych.

_________________
Pozdrawiam Włodek

Dla mnie to pseudonaukowy bełkot. Poddaję się.

_________________
Pozdrawiam, Mietek

______________________________________________________________________
Błogosławiony ten, co nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego faktu w słowa.
(J. Tuwim)