|
Dżdżownica kalifornijska
Systematyka:
Typ: Pierścienice (Annelida)
Gromada: Skąposzczety (Oligochaeta)
Rodzina: Dżdżownice (Lumbricidae)
Gatunek: Eisenia foetida
Przedstawiona wyżej systematyka dotyczy gatunku, z którego otrzymano dżdżownicę kalifornijską zwaną Red Hybrid of California, nadającą się do masowych hodowli; w warunkach naturalnych nie występuje. Jak wygląda dżdżownica każdy wie. Dżdżownica kalifornijska nie różni się zbytnio od tych znanych nam z własnych obserwacji. Dorosła ma około 9 cm, przy średnicy 3 do 5 mm. Bytuje w podłożu o niewielkiej głębokości, nie przemieszcza się poza obręb wybranego żerowiska. Żyje do 16 lat
Dżdżownice do hodowli możemy uzyskać z profesjonalnej hodowli lub kupić w sklepie wędkarskim (są sprzedawane jako przynęta). Minimalna liczba osobników to dwa, lecz warto wyjściowo mieć ich trochę więcej. Pojemnik do hodowli powinien mieć co najmniej 15 cm wysokości, do 40 cm. Może nim być drewniana lub plastikowa skrzynka lub wiadro. dno pojemnika dobrze jest wyłożyć skrawkami papieru (niezadrukowanego) lub drobnymi trocinami z drewna drzew liściastych. Do pojemnika wkładamy ziemię ogrodową, koniecznie bez żadnych nawozów. Jeszcze lepszym podłożem będzie sezonowany krowi obornik (min. 8 miesięcy), ewentualnie sezonowany nawóz koński (min. pół roku) i świeży króliczy; unika się obornika świńskiego czy kurzego, są zbyt toksyczne. Jeśli do pojemnika dodaliśmy papier, podlewamy podłoże do momentu jego rozłożenia. W pojemniku umieszczamy dżdżownice, do ich ilości powinna być dobrana wysokość podłoża (wystarczy 9 10 litrów podłoża dla około 300 osobników). Optymalna temperatura hodowli to 18oC, wytrzymuje zakres od 5 do 38oC. Hodowla nie powinna stać na słońcu, utrzymujemy dużą wilgotność, około 80%, najlepiej podlewając ją, nawet wodą z kranu. Pojemnik można przykryć, choć nie jest to konieczne, hodowla nie pachnie nieprzyjemnie. Stać może w dowolnym miejscu które zapewni wymienione warunki. Dżdżownice karmimy odpadkami kuchennymi, takimi jak fusy kawy i herbaty, resztki z posiłków, obierki, papier (surowe resztki z warzyw można lekko obgotować). Resztki, które nie nadają się na karmę to białka i tłuszcze zwierzęce (możemy otruć nasze dżdżownice), czyli nie podajemy sosów, resztek mięsa. Odpadki przeznaczone na karmę najlepiej jest zmiksować, dżdżownice pobierają bowiem pokarm w postaci półpłynnej, sfermentowanej. Pokarm podajemy na powierzchnię ziemi, stopniowo, w zależności od tempa, w jakim nasze dżdżownice będą je jadły. Przeważnie zjadają dziennie porcję równą połowie ich wagi (100 dżdżownic to około 40 g).W hodowli równocześnie mamy osobniki dorosłe i młode, a więc mniejsze (od 2 mm)
_________________ Pozdrawiam Stanislaw -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. Winogrodnik to taki typ ludzi, który uczy się pokory dla winorośli
|