Wstępny opis zrobiłem wg. północne winorośla/Jadwiga
Ale dokładniejsze uzupełnienie wg opisu dr Jandurowej , która zgłosiła tą odmianę do Europejskiej Bazy Winorośli i tam możesz to sprawdzić.
Otrzymała tą odmianę z Instytutu Magaracz w 1998r wtedy Gruzja to była jeszcze pewnie ?Soviet Union? ?(chociaż nie jestem tego taki pewien, a nie chce mi się sprawdzać )
pozdrawiam Zbyszek

_________________
Pozdrawiam Zbyszek B

Europejski program współpracy w zakresie zasobów genetycznych roślin
32 ECPGR Vitis członkowie grupy roboczej - m.in.
Pani Stanisława Korszun ? RZD_Baranowo@interia.pl
Akademia Rolnicza -
Rolnicza Stacja Doświadczalna w Baranowie http://www.au.poznan.pl/wo/katedra-dend ... rstwa.html
Ul. Szamotulska 28
68 081, Przeźmierowo
Polska

Pani Olga Mercedes Jandurová - jandurova@vurv.cz
Stacja Badawcza winiarstwa
Karlštejn 96
Czechy

Pani Swietłana Goryslavets - goricvet_2@rambler.ru
Narodowy Instytut Winorośli i Wina "Magarach"
Ukraina

Są tam także m.in. przedstawiciele Litwy i Białorusi

Aby odmianę umieściś w VIVC lub JKI

to trzeba tą odmianę mieć i dokonać opisu tej odmiany wg formularza.

Co w tym opisie powinno być to w klasyfikator
Potrzeba na to kilka lat.

Edit:

W Ogrodzie Botanicznym w Powsinie mają jakieś vitis - wiosną sprawdzę ?
Wątpię jednak aby tam były odmiany Triumf i Jadwiga

_________________
Pozdrawiam Zbyszek B

Przypuszczam, że w ogrodzie botanicznym w Powsinie nie mają niestety starych odmian winorośli, również Triumfa i Jadwigi Urbańskiego. Niemniej, tamtejsza placówka PAN może poszczycić się badaniami starych odmian jabłoni, które rosły dawniej na ziemiach polskich (http://www.ogrod-powsin.pl/kolekcje/sady.html oraz http://www.ogrod-powsin.pl/download/prz ... kcjach.pdf i http://www.ptb.ib-pan.krakow.pl/Roczn_D ... iubiak.pdf)
Przed trzema laty w polowej kolekcji w Powsinie nie mieli raczej winifer, z pewnością rosły tam Sibera i Einset oraz kilka innych odmian.
Aby pomóc pracownikom naukowym z Powsina (i innych podobnych placówek) realizować koncepcję zachowania bioróżnorodności - najzwyczajniej trzeba im przekazać do kolekcji posiadane sadzonki i łozę starych winifer. Kolekcjonerzy posiadający najciekawsze, rzadkie odmiany - mają tu największe pole do popisu. Domyślam się, że w ten sposób pozyskiwano do warszawskiego ogrodu np. szczepki starych jabłoni. Być może już w tym dziale powtarzam to po raz kolejny, ale uważam, że tego typu wartościowe podarunki mogą znacznie poszerzyć stan posiadania naszych instytucji naukowo-badawczych. Tak kiedyś (jeszcze w XIX stuleciu) tworzono np. zbiory muzealne w Krakowie i Warszawie. Kolekcjonerzy i sami artyści przekazywali swe zbiory galeriom i placówkom muzealnym.
Wyobrażam sobie, że za kilka lat zwiedzający ogród w Powsinie będę mogli podziwiać krzewy odmian, które wyprowadził Ignacy Urbański obok Chrupek, Magdalenek i innych uprawianych u nas dawniej winorośli. To na razie niestety tylko marzenia...

Zgodnie z obietnicą, prezentuję poniżej kolejne zdjęcie rozwijających się sadzonek ze sztobrów domniemanego Triumfa, które otrzymałem od Kolegi Zbyszka z Leszna. Roślinki te nadal żyją (po przesadzeniu), choć liście nie prezentują się najlepiej. Dostrzegłem na nich ślady żerowania przędziorków. Sadzonki te po przesadzeniu jakby zatrzymały się w rozwoju.

Prezentuję kolejne zdjęcie odmiany Triumf (Triumph), które zostało zamieszczone pod adresem: http://www.google.pl/imgres?imgurl=http ... 24&bih=610
Ten pięknie owocujący krzew rośnie przy południowej ścianie budynku w gospodarstwie p. J. Kivistika w miejscowości Rapina w Estonii. To kolejny dowód na to, że odmiana ta dobrze sobie radzi na dalekiej północy naszego kontynentu i to bynajmniej nie w szklarni. Poniżej zamieszczam tę fotografię - na wypadek, gdyby link nie działał.

Warto przyjrzeć się również kilku innym fotografiom krzewu odmiany Triumf, który rośnie przy ścianie w gospodarstwie p. J. Kivistika w miejscowości Rapina w Estonii. Odmianę tę uprawia się tam podobno od 1938 r. Krzew jest prowadzony w formie sznura pionowego. Całkiem przyzwoicie owocuje na dalekiej północy naszego kontynentu (zdjęcie powyżej). A jak będzie Triumf owocował w naszym kraju? Zamieszczone poniżej zdjęcia pochodzą ze strony p. J. Kivistika: http://ak.rapina.ee/jaan/viinamarjad/muud%20fotod/

Krzew robi pozytywne wrażenie. Z lakonicznego opisu w 101 odmianach winorośli, można by wnioskować, że jest to gorsza wersja Magdalenki Andegaweńskiej i w dodatku późniejsza od Chrupki Złotej.
Ale skoro dojrzewa w Estonii, to chyba późniejsza od Chrupki raczej być nie może, a i grona wyglądają okazale.

_________________
Piotrek

Triumf raczej nie jest gorszą wersją Magdalenki Andegaweńskiej. Jest bowiem w przeciwieństwie do niej odmianą posiadającą kwiaty obupłciowe i być może plenniejszą. To oczywiście trzeba zweryfikować w trakcie wieloletnich obserwacji. Można go zaliczyć do najbardziej wartościowych winifer Północy. Estończycy w swoim surowym klimacie uprawiają go pod południowymi ścianami i u nich prawdopodobnie dojrzewa jeszcze przed przymrozkami (być może pod koniec września?).
Po wojnie obserwacje tego kultywaru prowadził prof. Stanisław Zaliwski. Stwierdził, że w naszych warunkach (w Puławach?) Triumf dojrzewa po 115-125 dniach wegetacji i zalicza się do odmian bardzo wczesnych winorośli właściwej ("Pomologia", wyd. 2: 1956, s. 526-527).
Przed wojną również dr Stanisław Bzura uprawiał Triumfa w swej eksperymentalnej winnicy w Jabłonnie. W książce wydanej w 1938 r. zawarł jego krótką charakterystykę ("Winorośl i zastosowanie jej do przemysłowej hodowli w Polsce", s. 12). Triumf dojrzewał przed wojną w Jabłonnie na początku września.
kt70

Mnie się podoba. Chodziło mi tylko o to, że opis w 101 odmianach jest mało zachęcający. Został mi z niego w pamięci mniej więcaj taki obraz odmiany: Siewka Magdalenki, grona i owoce mniejsze, dojrzewanie późniejsze niż Chrupki Złotej... Tymczasem wygląda, że odmiana oprócz wartości kolekcjonersko-historycznej(+) i ozdobnej, może mieć również całkiem przyzwoitą wartość użytkową.

_________________
Piotrek

W literaturze są pewne rozbieżności co do terminu dojrzewania i wartości użytkowej odmiany Triumf. To jest zrozumiałe. Krzew, który rósł (a może nadal rośnie?) w Baranowie koło Poznania i został opisany przez prof. B. Sękowskiego i R. Myśliwca w ampelografii z 1996 r., mógł tak właśnie rozwijać się i dojrzewać (np. w szpalerze na otwartej przestrzeni). Inaczej ten sam kultywar będzie rósł pod południową ścianą budynku np. we Wrocławiu lub Tarnowie. W tych stosunkowo ciepłych miejscach jego owoce dojrzeją być może jeszcze w sierpniu. Nie to jest jednak w tym najciekawsze i najbardziej zagadkowe. Mnie wciąż zastanawia, dlaczego w małej, północnej Estonii rośnie przynajmniej w kilku miejscach (Roogoja, Rapina i dwie inne - jeszcze niezidentyfikowane lokalizacje) ten nasz rodzimy kultywar - a u nas znikł całkowicie (może za wyjątkiem krzewu prawdopodobnie tej odmiany, którym opiekuje się Kolega Zbyszek w Lesznie)? Chyba za mało troszczymy się o nasze dziedzictwo, także w dziedzinie ogrodnictwa.
Z Triumfem jest i tak znacznie lepiej niż z Jadwigą I. Urbańskiego. O starszej odmianie Urbańskiego można coś znaleźć w starych publikacjach i sieci internetowej (czego dowodzi też ten wątek). A o Jadwidze jest naprawdę bardzo niewiele informacji. Nawet żadnej fotografii lub rysunku nie mogę znaleźć. Może ktoś dysponuje jakimś zdjęciem lub ilustracją liści lub owoców Jadwigi i zechce ten materiał tu udostępnić?
Poniżej zamieszczam link do fotografii prezentującej zapewne kolejny krzew odmiany Triumf, który rośnie gdzieś w Estonii pod ścianą (miejscowości nie ustaliłem): http://www.google.pl/imgres?imgurl=http ... x=78&ty=46

W ostatnich dniach rozrosły się listki na jednej z sadzonek-sztobrów domniemanego Triumfa z Leszna (od Kolegi Zbyszka). Poniżej zamieszczam fotografię.
Triumf to czy nie Triumf? Na ten moment skłaniam się do tezy, że kultywar z Leszna to jednak odmiana I. Urbańskiego.

Domniemany Triumf z Leszna rośnie jak na razie zdrowo. Fotografia (poniżej) prezentuje dobrze już rozwinięte liście jednej z kilku sadzonek, które posiadam. Może komuś kształty tych liści przypominają jakąś inną starszą odmianę z rodziny Vitis vinifera?

Zdecydowałem się jednak na zakup: Adalmina; ; Triumf
Sadzonki 1-dno oczkowe (5 Euro)Wysłane dzień przed Wielkanocą - odebrałem wczoraj.
PS
Niektórzy narzekają na polskich szkółkarzy i polskie sadzonki
Mam nadzieję, że jednak przeżyją (sadzonki z Estinii )
pozdr.
ZB

_________________
Pozdrawiam Zbyszek B

Sadzonki z Estonii wędrowały rzeczywiście długo do Kolegi. Do mnie na południe Polski z Roogoja docierały kilkakrotnie w 5 do 7 dni (w zeszłym roku). Sadzonki były krótkie, ale z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym. Część z nich jednak zniszczyły mi zeszłoroczne powodzie.

Poniżej zamieszczam skan liścia odmiany Triumf, który został dziś (4.07.2011 r.) zerwany z młodego krzewu rosnącego przy ścianie mego domu. Sadzonka pochodzi z gospodarstwa Roogoja w Estonii. Jest to liść typowy, choć zapewne nie osiągnął swego optymalnego rozmiaru.