Zrobiłem tzw. jądro emulsji- zawiesina siarki w parafinie i całość zawiesić w wodzie z dodatkiem płynu do mycia naczyń. żeby siarka szybko nie sedymentowała dodałem HPMC 1%. Jak dla mnie stabilność wystarczająca- wykorzystałem preparat w ciągu godziny, przed dolewaniem do opryskiwacza porządnie wstrząsnąłem.

nie znam- za slabo poznane ,na razie trzymam dlugo na krzewie w tym roku az do konca wrzesnia,.Chcialem rozowe mam 2 litry czerwonego

Tyle informacji mi wystarczy. Dzięki. No to uratowałeś moją Pin Lake...

Tegoroczna wycinka:
Marketa - czynnikiem decydującym była przesadna siła wzrostu (uprzedzając pytanie nie nawożę azotem ), wygląda na to że moja lekko kwaśna glina tak tej odmianie przypasowała że rośnie lepiej niż wierzba energetyczna. Nie mam już cierpliwości do cięcia. Poza tym smak wina niespecjalnie mi podchodzi. Posiadając odmiany które sprawdziły się w mojej trudnej miejscówce i z których wino bardziej mi odpowiada, nie ma się co męczyć.
GF - 89 - 3 Nina - odporność na mączniaka rzekomego poniżej wymaganego minimum. W smaku owoce bardzo dobre, muskatowe, ale przy późnej infekcji rzekomego dojrzewanie bardzo opóźnione a ten krzew przeciążony nie był. Muskat Odesski, Hibernal, czy nawet Citronnyj wykazały o wiele większą odporność i lepsze dojrzewanie.
Poza tym staram się unifikować uprawiane odmiany a to już kolejny rok całkowicie nieudany dla tej odmiany. Może na lżejszej glebie sprawowała by się lepiej.
(Siegerrebe x Longi) x Alden - całokształt, plenność, odporność, smak, wzrost bardzo silny, późne dojrzewanie. W miarę dojrzewania wydaje mi się że posmak labruski jest wyraźniejszy. Być może na różowe by była, ale nie che mi się biegać z sekatorem i opryskiwaczem po to żeby mieć dodatek do różowego.

_________________
Pozdrawiam, Piotrek

Marechal Foch & Leon Milot - na mojej dość dobrej glebie nie do opanowania, jak to ktoś tu już napisał pasierby na pasierbach pasierbów. Do tego u mnie te 2 odmiany są najbardziej podatne na rzekomego. Owoce i grona mizerne.

Pozdrawiam,
Przemek

Korekta do własnego wpisu:
Po głębszym zastanowieniu się i i doczytaniu tego i owego postanowiłem dać jeszcze (przynajmniej rok, dwa) szanse wykazania się nie tylko ES 9-7-48 (Pine Lake), ale i odmianom Nojret i Radisson, jakkolwiek, prawdę mówiąc, jakichś specjalnych nadziei akurat w tych przypadkach nie żywię. Szkoda jednak pozbywać się ich bez jakiejkolwiek próby sprawdzenia, jaki, że tak się wyrażę, potencjał winny sobą reprezentują.
Co do Kay Gray, to ewentualnie tylko w formie sznura pionowego, jeśli znajdę dla niej dostatek miejsca na altanie. W tym zresztą wypadku decyzja o rozstaniu się będzie łatwiejsza, gdyż zamierzam uprawiać dwie jej pochodne - Louise Svenson oraz Brianę.

Podkarpacki ,
Ty to masz cierpliwość do tych "amerykanów"
Ja tych wymienionych przez Ciebie nawet nie próbowałem.
Wystarczał mi opis na amerykańskich stronach
Z "amerykanów" testuję jeszcze : Petite Ami, La Crescent, Osceola Muscat,Vandal Cliche
Spróbuję jeszcze jak dobrze pójdzie : Arandell i Aromella
Resztę sobie odpuszczam ....

_________________
Pozdrawiam Zbyszek B

Zbyszku, kiedyś przymierzałem się do odwiedzenia Kol. Podkarpackiego, więc wcale się nie dziwię. Jakbyś spojrzał na lokalizację (po adresie, którego nie zdradzę) to oceniłbyś, że tam to musi być "klimat" ("wysokogórski"?!). Jak coś tam będzie super dojrzewać to można to sadzić praktycznie wszędzie... A "amerykany" jak wiemy to "twarde zawodniki" są! Dlatego zawsze z zainteresowaniem czytam co tam Kolega próbuje... i trzymam kciuki.

_________________
Pozdrawiam wszystkich - Sławek

Ano mam, nie da się zaprzeczyć. Niemniej nie znam angielskiego, to po pierwsze; gdybym znał, to też bym ich zapewne nie posadził. Po wtóre, same mi niejako wlazły w rękę - to posadziłem, a nuż tam, może co z nich będzie (sadziłem po 2 szt. dla jasności); co prawda już samo słowo Steuben (w rodowodzie Nojreta) mnie odstraszało, ale Piątkowe, wydaje się, reklamowe raczej opisy też działały na wyobraźnię.
Po trzecie, wszystkie trzy odmiany cechują się dużą wytrzymałością na choroby grzybowe (jakkolwiek Nojret wypada tu najsłabiej) - mam słabość do takich odmian i dlatego m.in. daruje im (na razie) żywot, choć sam skład genetyczny nie pozostawia raczej złudzeń co do jakości wina.
Z drugiej strony zdążyłem już jednak posadzić i szybko pozbyć się m.in. Sabrevois, St. Croix i Praire Star. Marketa też pewnie się pozbędę.
Z wymienionych wyżej odmian wiążę spore nadzieje z Petite Amie - póki co bardzo mi się podoba, mimo że jak ma moją lokalizację późnawa (ale nie bardziej niż SB).
Jestem wszelako znacznie większym zwolennikiem "frankoamerykanóv" w szerokim asortymencie odmianowym.
Jeśli można, jakie jest Twoje zdanie o Traminette i Itasce?

-- wtorek, 19 listopada 2019, 00:08 --



Dziękuję za te ciepłe słowa, po części tłumaczące moje wybory. Tak naprawdę to mam ok. 430 npm. i jednocześnie dobrą wystawę południową z lekkim skłonem na zachód. Czyli jest ciężko, ale nie tak najgorzej, na obszarze całego kraju wiele osób uprawia winorośl w dużo jeszcze gorszych lokalizacjach (słyszałem np. o całkiem dużej winnicy "komercyjnej" usytuowanej we właściwych Bieszczadach). Dodatkowo całokształt warunków klimatycznych w mojej okolicy poprawia wydatnie bliskie sąsiedztwo Przełęczy Dukielskiej - przy południowej cyrkulacji napływa jesienią (wrzesień, październik) dość często naprawdę ciepłe powietrze znad Słowacji - no ale nie zawsze tak jest. Klimat mamy jeden z najbardziej zmiennych w całej Polsce, i zimy też mocno mroźne, a zwłaszcza wietrzne.
Niemniej nie tylko NN, ale i TA oraz LM (któremu wyjątkowo pasuje to siedlisko) dobrze dojrzewają u mnie bez klopotóv. Leon dojrzewa nawet mocno przeciążony. Już wkrótce się okaże, jak będzie z C. Cantor.

St. Croix u mnie wyleciał za smak owoców - nie odważyłem się do niczego dodać.

Prairie Star kolekcyjnie nadal rośnie - napisz proszę czym podpadł?


Testowałeś Osceolę muscat - bardziej chorowita od Petite Amie (znaczy mniej odporna), ale dużo wcześniejsza.

_________________
pozdrawiam Roman

Miałem identyczne odczucia, nawet będąc winiarskim laikiem.

-- wtorek, 19 listopada 2019, 16:58 --



Nie tyle czymś konkretnie podpadł, ile raczej jakoś nie zaadaptował się w moim siedlisku. Posiadałem kilka krzewów przez chyba cztery lata i nie doczekałem się porządnego owocowania - grona i jagody były ewidentnie mniejsze niż to stoi w opisach. Smak jagód nie najgorszy, lepszy niż rosnącej po sąsiedzku Kay Gray, niemniej zalatywał jakby delikatnie labruską. To jeszcze samo w sobie nie równałoby się dyskwalifikacji - ale ta plenność!. Bardzo prawdopodobne, że mogła to być po części wina źle dobranej podkładki, jako że w tamtym czasie nie zwracałem jeszcze uwagi na takie "detale" (sadzonki były kupowane u B. Myśliwca).
Tak czy inaczej inna odmiana zbliżonego "sortu", a mianowicie St. Pepin, z tym że rosnąca na własnych korzeniach, wydaje się zapowiadać się u mnie dużo lepiej, a w zanadrzu są jeszcze Adalmiina, Kamieńskij, Dublańskij, PA, a być może także Louise Svenson i Itasca.

-- wtorek, 19 listopada 2019, 17:01 --



Nie, nie testowałem, jakoś nie trafiła w moje ręce, nie będę również ukrywał, że nabrałem do niej pewnego dystansu, czytając niektóre opinie forumowiczów.

Najwięcej zastrzeżeń ma Jurek (Canin). Ja tak kategorycznie nie myślę. W tym roku poszła do fermentacji razem z Solarisem. Zobaczymy co z tego wyjdzie. Jak chcesz to mogę Ci sztobry podesłać.

_________________
Quidquid agis prudenter agas et respice finem.

Labruska jest wyczuwalna, ale przełknąć do obiadu się daje - w zeszłym sezonie zrobiłem odmianowe z przeciążonych krzewów, z braku czasu nie upilnowałem cukru resztkowego, brak obciągów itd - do skosztowania w sobotę w Wygiełzowie.

_________________
pozdrawiam Roman

Krzysztofie, to wygląda tak jak byśmy się umówili, bo ja też zrobiłem cuvee Solaris/Osceola Muscat
Moje fermentowane na własnych drożdżach i 4 dni na skórkach. 2 dni temu zlewałem z nad osadu i spróbowałem - labruski nie wyczułem w tym winie a raczej leciutki muskacik
PS
przesyłka w drodze (PP polecony)

U mnie to samo, już dosadziłem w te miejsca Triumf Alzacki i Oberlin Noir

_________________
Pozdrawiam Zbyszek B

MF i LM są całkowicie odporne na rzekomego. Ta zaleta, oraz całkowita mrozoodporność i fakt, że da się zrobić z nich dobre czerwone wino, nietypowe, bo hybrydowe, ale bez labruski a to jej smak i zapach nie może być obecny w czerwonym winie, pozwala je uprawiać na terenie całego kraju. Jak Ktoś sadzi zanim wypije kilka win z tej odmiany (jak i dowolnej innej) a później zdziwienie że to nie cabernet ???, to cóż prosi się o kłopoty...

Są powody nie tylko związane z rozczarowaniem "smakowym" żeby je wykopać, ale nie rzekomy!!! Trzeba dla nich wysokich form prowadzenia (jak dla Frontenaca i Marquette), jagody mają tak drobne (plus to wysokie prowadzenie), że ptakom idealnie w dzioby wchodzą i naprawdę trudniej je ochronić przeciw ptakom niż wszelkie niemieckie odmiany na R. Kolejna rzecz to uprawa ekologiczna LM łapie m. prawdziwego, a siarkę nie toleruje więc trzeba w okresie "kwitnienia" i "groszku" ostrożnie prysnąć przeciw prawdziwemu - nie zawsze się udaje nie popalić liści (trzeba testować środki). Ostatni powód to herbicydy wszystkie te amerykańce są na nie wyjątkowo nie odporne już lepiej regenerują się vinifery a zdecydowanie lepiej współczesne hybrydy niemieckie.