Niestety nie mogę powoli schładzać - ograniczenia techniczne zamrażarki. W kilka godzin po starcie schodzi do -18C.
Niemniej testy robię już trzeci raz i rok temu przy tej samej metodyce część vinifer miała żywe oczka po -23C (np. Zweigelt, Ehrenfelser). Była jednak jedna różnica - sztobry na drugi dzień po ucięciu trafiły do zamrażarki, a ciąłem zaraz po ustąpieniu mrozów.
Dodatkowo jak pisałem mam obecnie niewielkie uszkodzenia na winnicy na niektórych, słabszych viniferach nawet po skromnym -19C.
Podsumowując albo sztorby do testów rozhartowały się w transporcie/przechowalni albo w tym roku winorośl jest gorzej zahartowana, albo jedno i drugie.
Dodam jeszcze że sprawdzałem końcem grudnia tylko swoje odmiany, wprost z winnicy i wyniki też były podobnie kiepskie. Wtedy sądziłem że za wcześnie zacząłem test.

_________________
Miłego dnia, Tomek

Tomku, patrząc na sezon jesienny z podtopieniem mojego ogrodu i wysoką wodą w gruncie, obawiam się jak zniosą to krzewy. Wystąpił szereg niekorzystnych zjawisk.
1. Październikowe fale powodziowe na Odrze i Nysie, które spowodowały wzrost poziomów wód okolicznych cieków i wód gruntowych ich ich wysoki stan zimą.
2. Przykrycie niezamarzniętej gleby śniegiem, co może powodować pleśń śniegową.
3. Uwodnienie pędów powodujące nadwrażliwość na mróz.
4. Rozhartowanie roślin.
Wkrótce okaże się, czy śmieszne -16,-17, jakie wystąpiły jednej nocy spowodowało starty w mojej uprawie. Wariacje pogodowe są tu nowym czynnikiem w uprawie winorośli.
Aby nie było tak pesymistycznie, bo naturę mam optymistyczną - zielone pąki na zdrowych pędach Chasselas czy Muscat de Saumur (nie mówiąc o Rieslingu i Pinot Blanc) dodają optymizmu.

Wszystko co Panowie piszecie jest prawdą.
Przymrozki wiosenne spowodowały osłabienie w zasadzie większości moich roślin w ogrodzie, miały niewielkie przyrosty mimo nawożenia. Sezon mokry, zimny i silna presja patogenów.
W innym wątku pisałam, że moje młodziaki przetrwały atak zimy -25*C w bardzo dobrej kondycji, ale po pierwsze nie owocowały, a po drugie kilkukrotnie były pryskane przeciw chorobom grzybowym. To pozwoliło im nabrać sił. W zasadzie wszystko w ogrodzie co mogło złapać grzyba, w tym roku złapało. Ile poszło chemii w moją kolekcję irysów bródkowych, to tylko ja wiem. Ale przy okazji oprysku irysów co jakiś czas opryskałam też krzewy winorośli. Nie kwitły i nie owocowały, więc mogłam pryskać. Mimo tego pod koniec sezonu deserówki i tak złapały rzekomego.

Właśnie byłam oglądnąć moją bodajże 7 letnią Aurorę, której mrozoodporność sięga -28*C. Niestety nie tym razem. Nie dostało się jej tyle ochrony co innym i zebrałam owoce dopiero 27 września. Październik był u mnie chłodny i mokry. Latorośle wypuściła o wiele krótsze niż w innych latach. Dojrzała pięknie, owoce z powodu chłodnych poranków wybarwiły się jak nigdy, niestety bardzo dużym kosztem energetycznym. Ponad połowa pąków i łóz jest przemarznięta. Chyba w tym roku, jeśli w ogóle zaowocuje, wszystko jej oberwę, żeby się odbudowała.

_________________
Pozdrawiam

U mnie było tylko -14 stopni Celsjusza.
Acolon nie grzeszący mrozoodpornością, pąki (na dziś 30.01.2021) w pełnym uśpieniu (u mnie był październik bez przymrozków wszystko ładnie zdrewniało):


Na takich pąkach kilkanaście stopni na minusie nie robi wrażenia zwłaszcza, że cały styczeń w miarę chłodno:

Słabo widać ale chyba nieco za głęboko ścinasz pąki. Często jest tak że pąk jest martwy a ciut poniżej jest zieleno bo to już drewno. W przekroju powinny być widoczne brązowe otoczki poszczególnych zielonych warstw pąka, jak to widać na moich zdjęciach.
Tylko że po -14C to raczej nie musisz sprawdzać pąków .

_________________
Miłego dnia, Tomek

Pociąłem pąki na wysokości 1 m nad śniegiem gdzie było -19 st. C i uszkodzenia są. Jednak nie na viniferach (poza Furmintem) a Solarisie i Talizmanie (to dwie odmiany z największym udziałem V. amurensis jakie mam). Źle tę zimę, wygląda na to zniósł też Muskat bleu. Wątpliwie wygląda też część pąków na Regencie, dwóch krzyżówkach z udziałem Lipoviny, czterech Regentx Solaris i PNPxMarquette

Co do Solarisa, to cóż, potwierdzają się w całej pełni wcześniejsze adnotacje kol. "zbyszkaB", dotyczące kondycji tej odmiany w jego lokalizacji po charakteryzującej się podobnym przebiegiem zimie 2010/201.
Gdy idzie o Talizmana i praktycznie wszystkie jego pochodne, a tak samo (a może nawet tym bardziej) rosyjskie i ukraińskie deserówki wywodzące się wprost od Wostorga (nie tylko w I, ale w lwiej części także i w II, a nawet i III pokoleniu), to podstawowym warunkiem w miarę regularnego (a tym bardziej niezawodnego) ich plonowania w warunkach ostatnich, tak niestabilnych pogodowo, zim wydaje się być ich okrywanie w większości polskich lokalizacji.
Ich, że tak się wyrażę, obiektywna mrozoodporność rzadko równa się w naszych warunkach tej formalnie deklarowanej.

No bo w większości to średnia arytmetyczna rodziców

_________________
pozdrawiam Roman

Tak jest. Świetne podsumowanie.

-- niedziela, 31 stycznia 2021, 20:51 --

Możnaby jeszcze, a nawet wprost trzeba dodać - w połączeniu ze specyfiką gatunku vitis amurensis.

Link do zdjęć z testu:
https://1drv.ms/u/s!AuFDuJFg7-sAglt1qdF ... o?e=0rbo44

_________________
Miłego dnia, Tomek

Tomku ja ze swej strony dziękuję Ci za to badanie, ale...
Czy nie uważasz, że dobrze byłoby powtórzyć doświadczenie za rok?
Zakładam optymistycznie, że ten sezon będzie dobry dla krzewów i będą pączki " wypasione" porządnie,
cokolwiek to znaczy.
Wiemy, że chodzi i o odżywianie i okoliczności pogodowe i chorobowe.

Kiedyś pytałam na forum, czy ktoś wie jak odporny jest Muscaris, z uwagi na to jak go prowadzić.
Wychodzi na to, że dość odporny, ale też i ciekawostka, bo u mnie były epizody
z niższą temperaturą. Nie kojarzę raczej zimowych uszkodzeń, wiosenne tak.

Natomiast deserówki ukraińskie ucierpiały, któregoś zimowego epizodu,
a więc mają na pewno zawyżoną mrozoodporność, skoro viniferom nic nie było wtedy.

_________________

Pozdrawiam- Jola.

Tak, nie należy się zniechęcać po jednym niepowodzeniu tym bardziej że wyniki ubiegłorocznych testów były zbliżone do podawanych w literaturze więc raczej wiarygodne.
Warunkiem przyszłorocznej akcji będzie dłuższe ochłodzenie w styczniu, tak żeby sztobry zostały pobrane w trakcie ochłodzenia i dotarły do mnie jeszcze przed odwilżą (wysyłka koniecznie priorytetem). Jeżeli ten warunek zostanie spełniony to myślę, że nie będzie takich niespodzianek jak w tegorocznym teście.

Wyniki z 2020:
https://onedrive.live.com/?authkey=%21A ... 6091B843E1

_________________
Miłego dnia, Tomek

To temat wprawdzie poboczny i nieraz już wałkowany, ale nie zaszkodzi podnieść raz jeszcze: mają przede wszystkim zwyczajnie w swym składzie genetycznym na tyle duży udział v. amurensis (praktycznie wszystkie te szerzej u nas znane), że ich mrozoodporność w polskich, tak (ostatnio) zmiennych warunkach klimatycznych jest, powiedzmy, mocno loteryjna.
Zaobserwowałem już to dobrych kilka lat temu choćby na przykładzie odmiany Arocznyj (deklarowana mrozoodporność coś koło - 24 o C, a praktycznie regularnie mi przemarzała, i to pomimo dość solidnego okrywania jodłowymi gałęziami, rosnący po sąsiedzku M. Blue (teoretycznie porównywalny) nie sprawiał takich problemów).

-- czwartek, 4 lutego 2021, 14:49 --



Tylko się cieszyć z tej deklaracji. Pozwolę sobie jednak nieśmiało zaproponować, aby do kolejnych testów włączyć jako punkty odniesienia, czy raczej odmiany wskaźnikowe także i najbardziej (powszechnie znane) mrozopancerne francusko-amerykańskie hybrydy w postaci np. MF czy Triomphe d'Alsace lub choćby Castela, zwłaszcza w przypadku gdyby przebieg pogody odbiegał od optymalnego.
Nawiasem mówiąc, także i tegoroczne doświadczenie dało istotne korzyści badawcze, nawet uwzględniając jego rozczarowujące wyniki.

Tomek przecież badał hybrydy razem z Castelem

No tak, dziękuję za korektę: jakoś mi umknęło a (raczej) zbyt powierzchownie potraktowałem cały wątek. Wyciągnę z tego wnioski.