To przeliczmy sobie: 2 butelki wina z krzewu, średnie stężenie roztworu do oprysku - 0,2%, średnie stężenie stężenie substancji czynnej w preparacie - 50%, daje statystycznie 10l oprysku wylanego na 1 krzew w ciągu sezonu. Jak to jest technicznie (pomijając ekonomicznie) możliwe, pewnie wie tylko W. Bosak.
Druga sprawa, jeżeli wziąć pod uwagę, że większość z tych 40% środków stanowi siarka elementarna, którą opyla się krzewy 5-6 razy w sezonie, a która nie jest trucizną w żadnej postaci, to robi się o wiele bardziej optymistycznie. Szkoda tylko, że autor o tym nie wspomniał.

_________________
Pozdrawiam Kuba

To cytat z Vinisfery, ale wiele źródeł podaje podobne dane.
Ale faktem jest, że jak ktoś ma delikatny żołądek to może odchorować zimowe winogronka, albo truskawki.
Zimą najlepsze własne kropate i "parchate" jabłuszka, ewentualnie cytrusy w grubej skórce.

_________________
Pozdrawiam, Michał
Winnica Sfinks

Podobnie jak Małgosia jestem zwolennikiem smaku tego co zebrane jak Bozia przykazał.
Jeżeli interesują Cię smaki kwaśnej cytryny to powinieneś posadzić Podarok Zaporoża. Smakuje tak, aż do chwili pełnego dojrzenia. U mnie w zeszłym roku - w połowie października. Wtedy ma całkiem przyjemny smak i duże owoce. Są podłużne i wielkością nie dorównują Kesza-1, która ma bardzo przyjemny smak i wielkością przebija Red Globe. Smak Agata Dońskiego moja rodzina oceniła jako drewniany. Ma zaletę - jest niezawodny. Podobnie jak Schuyler. Ten jednak, gdy dojrzeje ma dziwny przydymiony posmak. Drobny ale smaczniejszy jest Aloszenkin i najwcześniejsza Iza Zaliwska. Większe owoce i ciekawsze smaki mają: Kodrianka, Olimpia, Arocznyj czy Karmakod. Przy nich Nero nie ma ani smaku ani wielkości. Wielkością podobna jest Nadieżda Azos i najciekawszy Ajwaz.
Gdy będziesz dla rodziny miał podobny wybór to nawet małe dzieci w markecie nie chcą patrzeć na "wynalazki" o smaku spalonego słońcem kurzu i resztek roślinnych.
Tak wygląda porównanie owoców z marketu i tych zerwanych z własnego krzewu.